Thursday, 10 September 2009

Book Review: Arzee the Dwarf


Chandrahas Choudhury is a very well-known blogger within Indian literary circles. His blog, The Middle Stage, is in my opinion, one of the finest literary blogs on the World Wide Web. Having followed the Middle Stage for the last few years, I was pretty sure that Choudhury’s debut novel would be very good. I turned out to be wrong. Arzee the Dwarf is not just very good, it is outstanding.

Published by Harper Collins, Arzee the Dwarf tells the story of a vertically challenged man for a few turbulent days of his life. Arzee works for a cinema, the old fashioned and moth eaten Noor as an assistant projectionist. One of Arzee’s dreams is to become the head projectionist, an event that is not so much out of reach since Phiroz, the head projectionist, is old and close to retirement. Another dream is to get married to an ordinary girl not afflicted with dwarfism. Using beautiful prose that is almost poetic and which pushes your imagination to stratospheric heights, without using a single redundant word, Choudhury floats Arzee to the peak of happiness and then drops him into a valley of despair before he brings out a banner of hope. Do Arzee’s dreams materialise?

Set almost entirely in Old Mumbai, in and around Breach Candy, Grant Road, Mumbai Central, Khar Road, Jogeshwari etc, a geography where Choudhury is entirely at home, Arzee the Dwarf makes its readers walk over rotting garbage, wade through dirty puddles, smell Arzee’s foul armpits and bad breath, all the while entranced by Choudhury’s golden yarn.

There are surprises galore. What is taken for granted by the reader is turned over and made to stand on its head, time and again. The linkages that lead from one significant development to another all almost entirely realistic and even where they are not, Choudhury is very much within his creative licence. One of the best things about Arzee the Dwarf is that each one of Choudhury’s main characters is out of the ordinary, eccentric even, but very, very real. Choudhury’s characterisation, in my opinion, takes Arzee the Dwarf close to magical realism.

If at all there can be any grievance about Arzee the Dwarf, it is that Choudhury could have told us more about some of his secondary characters, having piqued our curiosity sufficiently about them. For example, I would have liked to know more about Phiroz’s daughter or Arzee’s brother Mobin. However, Choudhury gets one so close and personal to Arzee and other main characters such as Deepak and Phiroz, that this drawback doesn’t register till a few hours after one has put down the book.

Arzee the Dwarf runs to around fifty five thousand words (by my own estimate). It is not only ‘unputdownable’, but also does something most books by Indian authors fail to do. It makes its reader smile frequently, even when the protagonist is not doing very well for himself. At times, the smile turns to a chuckle. But don’t worry, there is no danger of you laughing uproariously when reading this book.

2 comments:

VILMEENKODI said...

COPENHAGEN COPY OF FLOS SACTORUM
1680 AD
It was printed by Jesuits at Ambalacatta (Ambazhakkadu) near Angamaly. Many Syrian Catholics were under Kodungaloor Arch eparchy.


சனி சு. பாவுலு௭௰(70)௵ ஆனி௴ ௨௫(25)ல் . சு.பேதுறு குருசிலேயறையுண்டவன்று .சு. பாவுலு தம்பிரானுக்கு வேண்டிப்பாடுபட்டுச்செத்துச் சொற்க பதவி சேர்ந்தார். அவரையடக்கின மற்ற நாள் வாவாதத்தைக் கேட்டுக்கிரிசித்தியானிமாற்க்கத்தைத்தீர விச்சுவதித்த மூன்று சேவகருமவரை யடக்கின தலத்திலே சென்று அவர் சொன்னாப்போலே தீத்து என்றவனையும் உலுக்கசு என்றவனையுங் கண்டுஅவர்களோடே .சு.பாவுலு சொன்ன வாததை சொன்னார்களது கேட்டு அவர்களது கேட்டு அவர்கள் மூன்று பேரையுங் கிரிசித்தியானி மாற்கம் புகுதுவித்தார்கள்.
_______________________________________________________
ஏசு பெலிசிதாதீ யுமவவிளுடைய மக்களேழு பேரும் நடந்த நடபடிகளுந்தம்பிரானுக்கு வேண்டிப்பாடுபட்டுச் செத்ததுமவருமாசு. பெலிசிதாதிக்கேழு மக்களுண்டாயிருந்தீது அவர்கள் பெருக நல்ல கிரிசித்தியானிகளாகநாள்விடுவார்களவர்களுடைய பேர் சனுவாரியு என்றும் பெலிசு என்றும் பிலிப்பி என்றும் சிலுவானு என்றும் அலெசாந்திரி பென்றும் வித்தால என்றும் மருசியால என்றுஞ் சொல்லப்படும் இந்தச்.சு.பெண்சாதிதன் புருஷசன் செத்ததிற்பின்பு கற்புடைய மகளாமப்படியெயிருந்து விரவும் பகலுந் தம்பிரானை வணங்கியிருப்பாளிவள் நடக்கிற நடபடியெல்லாற்கு மொரு படிப்பினையாயிருக்குமப்படியெ யிவள தமிளா வணங்கிற தெய்வங்களைக்கொண்டு


Until 1815 AD Western Tamil or Malayalam Tamil and Malayanma were the vernacular languages of Kerala.
.A copy of this book is preserved at Copenhagen library.

VILMEENKODI said...

KIRISTHIYANI VANAKKAM(1579)

Kiristhiyani Vanakkam published by the Portuguese Jesuit priest Henrique Henriques in 1579 at Cochin. It could be the second printed book.

கிரிசித்தியானிகளுக்குள்ள படிப்பினை யிந்தப்பொத்தகத்திலே யெழுதி யிருக்கீது அதைப்பிள்ளைகளுக்கு நன்றாய்ப்படிப்பிக்கத்தக்கதாக வாத்தியார்சீஷனைக்கடுகடக்க கெட்டதுக்கெல்லாளு சீஷன பிறத்தீயுத்தீரளு சொல்லும் வகையிட்டிருக்கிறது

CaPitulo Primeyro quequer dizer Christao
(அத்தியாயம் முதலில் அது நீங்கள் கிறிஸ்தவர் என்று பொருள்)

முதலதிகாரமிதில்க்கிரிசித்தியானி யென்கிற சொல்லுக்குப்பயனெழுதியிருக்கிறது. தம்பிரான்வணக்கம் படிப்பிக்கிறதலத்திலெ பிள்ளை களெல்லாருங்கூடினாலவர்களை வாத்தியார் குருசு வரையச்சொல்லிக்கட்டளையிட்டுத்தாமு மொக்கக்குருசுவரைய வேணும். அதாவது

Pello Final

சுத்தமான குருசின்அடையாளத்தால் எங்கள் சத்துருக்கள்

_________________________________________________________

കിരിച്ചിത്തിയാനികളുക്കുള്ളപ്പടിപ്പിനൈ യിന്തപ്പൊത്തകത്തിലെ യെഴുതിയിരിക്കിതു. അതൈപ്പിള്ളൈകളുക്കു നന്റായ്പ്പടിപ്പിക്കത്തക്കതാകവാത്തിയാർ ചീഷനൈക്കടുകടക്കകെട്ടതുക്കെല്ലാളു ചീഷന പിറത്തീയുപ്തിരളു ചൊല്ലും വകൈയിട്ടിരുക്കിറതു.

CaPitulo Primeyro quequer dizer Christao
(അധ്യായം ആദ്യം അത് നിങ്ങൾ ക്രിസ്ത്യൻ എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്)

മുതലതികാരമിതിൽക്കിരിചിത്തയാനിയെൻകിറ ചൊല്ലുക്കുപ്പയനെഴുതിയിരുക്കിറതു. തമ്പിരാൻ വണക്കം പടിപ്പിക്കിറതലത്തിലെ പിള്ളൈകളെല്ലാരുങ്കൂടിനാലവർകളൈ വാത്തിയാർ കുരുചു വരൈയച്ചൊല്ലിക്കട്ടളൈയിട്ടുത്താമുമൊക്കക്കുരചുവരൈയ വേണും. അതാവതു

Pello Final

ചുത്തമാന കുരുചിൻഅടൈയാളത്താൽ എങ്കൾച്ചത്തുരുക്കൾ

__________________________________________________________.